امروز به مناطق آسیب زده زلزله در منطقه خودمان رفتم به روستای ده پائین از توابع شهرستان لامرد که رسیدم به یاد جنگ زده های افغانی و عراقی افتادم یعنی اینها مردم ایران خودمان هستند چند ده نفر زن و بچه در گرمای ۴۵ درجه ای زیر سایه ی یک درخت گز نشسته بوند و با یک تکه کارتن خودشون رو باد می زدند اون هم ساعت ۱۲ ظهر و هیچ خبری از کمک به اصطلاح دولتی و هلال احمر نبود یعنی خون مردم سایر کشورها از خون مردم خودمون رنگین تر است؟